Typ obiektu/funkcja: Filia Miejskiej Biblioteki Publicznej w Szczecinie
Adres: Szczecin, skrzyżowanie ulic Iwaszkiewicza i Dąbrowskiej
Inwestor: Miejska Biblioteka Publiczna w Szczecinie
Projekt: 2018
Dane charakterystyczne:
Powierzchnia użytkowa netto = 2498,87 m2
Powierzchnia całkowita P.C. = 2999,44m2
Kubatura brutto = 6765,2 m3
Status: Praca konkursowa
Opis
Skrzyżowanie ulic Iwaszkiewicza i Dąbrowskiej jest w odniesieniu do projektowanego
terenu istotnym punktem komunikacyjnym. Od niego więc poprowadzono w kierunku
kościoła nową oś, która w naturalny sposób łączy te dwa punkty i „po drodze”
ukazuje nową bibliotekę. Wytyczony kierunek biegnie płasko, jednak teren z obu
stron ukształtowano z lekkim wzniesieniem, co zapewnia wydzielenie i enklawę
spokoju w nowopowstałej przestrzeni publicznej. To lekkie zróżnicowanie wysokości
terenu (do 2 metrów) jest cechą charakterystyczną projektu – w ten sposób starano
się w pewnych punktach świadomie „oddzielić” od otoczenia, które nie jest zbyt
atrakcyjne. Różne wysokości projektowanego terenu wynikają także z
umiejscowienia przy budynku MBP małej amfiteatralnej widowni, do której można
dojść z każdego kierunku. Wydzielenie optyczne uformowano także z tyłu budynku –
placyk pełniący funkcje wystawowo-gastronomiczne (przylegający do kafeterii) został
celowo zakończony skarpą, ponad którą z hallu głównego widoczne będą tylko
korony nowonasadzonych drzew.
Nie kontynuowano żadnego z oczywistych kierunków urbanistycznych wzdłuż
zabudowy ulokowanej przy ulicach Iwaszkiewicza i Dąbrowskiej. Zamiast tego
starano się subtelnie nawiązać do okolicznej dominanty przestrzennej – kościoła –
przedłużając jego główną oś kompozycyjną. Oś MBP pokrywa się z osią kościoła, a
równoległość fasad obu budynków tworzy plac, który co prawda leży poza obszarem
opracowania, jednak stanowić będzie dużą „wartość dodaną” dla obiektu MBP i
podkreśli rangę obu obiektów.
Istotnym punktem odniesienia dla koncepcji jest także wnętrze urbanistyczne po
przeciwległej stronie ul. Iwaszkiewicza. Projekt nie ingeruje w to wnętrze, jednak
łączy je optycznie i funkcjonalnie z „nowym placem” między MBP a kościołem
poprzez rewitalizację istniejącego ciągu pieszego, który równocześnie pełnić będzie
rolę drogi pożarowej.
Funkcja obiektu jest w założeniu wyraźnie rozdzielona na dwie części– umownie
nazwane jako „zbiory” oraz „część kulturowa”. Obie te części mają odmienny
charakter i obie łączą się w hallu głównym, przez który przebiega oś kompozycyjna z
dwoma placami. Część biblioteczna („zbiory”) jest w założeniu biała i częściowo
przejrzysta, a „część kulturowa” – szara i nieprzejrzysta.
Biblioteka
Trzy kondygnacje ze zbiorami bibliotecznymi podzielono następująco – na
najwyższej (najjaśniejszej) kondygnacji znajduje sie część dla dzieci, na parterze –
strefa wejściowa i czytelnie, na poziomie -1 (najmniej światła)– zbiory dla doroslych
oraz sale komputerowe. Zagłębienie jednej kondygnacji pod ziemię, oprócz
ograniczenia dostępu światła wynikło także z ograniczenia wysokości okapu do 6
metrów (zgodnie z MPZP).
Część kulturowa
Wymagania i cele określone dla Sali spotkań w SIWZ są bardzo rozbieżne –
spotkania autorskie, spektakle (w tym teatralne), projekcje filmowe i koncerty
wymagają w każdym przypadku innego układu widowni. Przykładowo – dla koncertow
zalecana byłaby płaska podłoga, a dla spektakli – układ amfiteatralny. Dla projekcji
filmowej najwłaściwszy byłby z kolei typ widowni o równoległych rzędach.
Zdecydowano sie na rozwiazanie elastyczne, a przy tym sprawdzone w praktyce (np.
Max Reger Halle – Weiden). Technikę stosowaną dla mechaniki sceny (ruchome
podesty hydrauliczne) zastosowano łącznie dla widowni i sceny. W efekcie podłoga
w Sali spotkań jest dowolnie konfigurowana. Może być całkowicie płaska, a może
posiadać klasyczny amfiteatralny lub równoległy układ miejsc siedzących. Dla pełnej
elastyczności przyjęto, że wszystkie siedzenia będą demontowalne i bezpośrednio
obok sali zapewniono duży magazyn na meble.
